เรื่องเล่าวันพฤหัสสระบ่อดี

 "โอ้ย เช้าแล้วเหรอเนี่ย ยังไม่อยากตื่นเลย" หญิงรูปร่างอ้วนกลมคนหนึ่งนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มนวม หนานุ่ม ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้หญิงสาวยังอยากหลับตาและนอนอยู่ใต้ผ้าห่มนั้นอยู่ ทว่าสำนึกส่วนนึงบอกว่าต้องไปทำงาน

"เฮ่อ ลุกก็ได้" ร่างอ้วนกลมลุกขึ้นมาจากเตียง ปัดผ้าห่มซึ่งนอนกอดมาทั้งคืนอย่างไม่ใยดี เพราะหมดประโยชน์ มันกองเป็นก้อนกลมๆอยู่กลางเตียง
หญิงสเดินไปหยุดอยู่หน้ากระจก มืออวบสั้นลูบไปยังเส้นผมของตนเอง สัมผัสได้ถึงความมันเยิ้มเนื่องจากไม่ได้สระมาหลายวัน
"ค่อยสระตอนเย็นแล้วกัน เช้านี้มันหนาวกว่าปกตินี่นา" หญิงอ้วนพูดกับตัวเอง ถอดเสื้อผ้าโยนใสตะกร้าแล้ววิ่งผ่านน้ำ ถูสบู่สวกๆ เพราะอากาศที่หนาวทำให้น้ำประปาเย็นไปด้วย เธอราดน้ำพอให้ฟองสบู่หมดไปจากกาย แล้วก็แปรงฟัน ล้างหน้า เป็นอันเสร็จ เรียกได้ว่าเร็วมาก ถ้าเรื่องอื่นหญิงสาวอาจจะช้าเพราะน้ำหนักตัว เคลื่อนไหวลำบาก ทว่าเรื่องการอาบน้ำนี่เธอชนะเลิศ

เมื่ออาบน้ำเสร็จ หญิงสาวก็คุ้ยหาเสื้อผ้าที่ยัดกันอยู่ในตู้ ได้เสื้อยืดยับๆตัวนึงมา เดินไปหาเตารีด จับนาบๆ ครู่เดียวก็เป็นอันเสร็จ จากนั้นจึงใส่กางเกงผ้ายืดธรรมดา เครื่องแต่งกายเรียบร้อยแล้ว มาถึงการแต่งหน้าทาปาก...เอ่อพูดผิด เรียกได้ว่าแป้งไม่ทา ผมแทบไม่ได้หวี เพียงแค่จับมัดเป็นก้อนกลมไว้บนหัวเนื่องจากไม่ได้สระผม
"นี่แหละ สวยใสธรรมชาติสุดๆ" หญิงสาวยิ้มให้ตัวเองในกระจก แล้วรีบออกจากบ้านเพื่อไปทำงาน


การทำงานของเธอในวันนี้เป็นไปอย่างราบรื่น เธอมีอาชีพเป็นพนักงานขายของในร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง ก่อนไปทำงานเธอได้แวะซื้ออาหารเช้า แบบเบาๆติดไม้ติดมือไปด้วย นั่นคือข้าวผัดไก่ +ไข่ดาว ไก่ทอดหนึ่งชิ้นใหญ่ ชาเย็นหนึ่งแก้ว เพียงเท่านี้เช้านี้เธอก็มีความสุขแล้ว

"สวัสดีทุกคน เค้ามาแล้ว"
"หวัดดี ซื้ออะไรมาเยอะแยะ"เพื่อนร่วมงานสาวทักทายกลับ
"ข้าวเช้าไง แกกินไรยังอ่ะ ไปซื้อได้นะเดี๋ยวเราดูร้านเอง" หญิงสาวบอกอย่างใจดีพลางวางกระเป๋าและจัดแจงอาหารของตนใส่จานเพื่อเตรียมตัวรับทานอย่างใจจดจ่อ
"เรียบร้อยแล้ว กาแฟกับขนมปัง"
"เหรอแค่นี้จะอิ่มเหรอ อาหารเช้ามันดีต่อสุขภาพนะ เธอต้องกินเยอะๆ กินของที่มีประโยชน์นะรู้ไหม" หญิงอ้วนพูดพลางหยิบชาเย็นขึ้นดูดอึกใหญ่่แล้วหยิบไก่ทอดน่องโตขึ้นมากัด สีหน้าดูมีความสุข

"อุ้ยลูกค้ามา เธอไปรับแขกหน่อยนะ เราขอกินข้าวก่อน" เพื่อนสาวพยักหน้าและรีบไปบริการลูกค้าที่เข้ามาซื้อของ ผ่านไปสักพัก เมื่อกลับมาหาเพื่อนอีกที ของที่อยู่บนโต๊ะก็หายไปหมดแล้ว เหลือเพียงน้ำแข็งเปล่าที่อยู่ก้นแก้ว

เพื่อนสาวมองนักเขมือบสาวยิ้มๆ แล้วชวนกันไปหน้าร้านเพื่อทำงานของตนต่อไป จัดของ คิดเงิน ทำความสะอาดร้าน สองสาวทำหน้าที่ของตนเป็นอย่างดี ระหว่างนั้นหญิงอ้วนยังคงกินของว่างระหว่างวัน แต่ก็ยังคงตั้งใจทำงานของตนอย่างเต็มที่  สองสาวทำงานไปด้วยความสุขใจ

"สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ" หญิงอ้วนเดินไปหาลูกค้าชายคนหนึ่ง เธอมองจากด้านหลังเห็นเขาก้มๆเงยอยู่หน้าตู้เครื่องดื่มอยู่นานแล้ว เธอจึงเดินเข้าไปให้ความช่วยเหลือตามหน้าที่ ทว่าเมื่อลูกค้าท่านนั้นหันมา เธฮก็ตกอยู่ในอาการภวังค์

"โอ้พระเจ้า นี่ใช่คนจริงๆเหรอ ทำไมหล่อเยี่ยงนี้" หญิงอ้วนคิดในใจ

"ขอบคุณครับ คือผมหาเครื่องดื่ม...ไม่เจอนะครับไม่ทราบว่าอยู่ตรงไหน หรือหมดแล้วครับ" เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยออกมาทำให้หญิงตรงหน้ายิ่งเคลิ้มไปใหญ่

"จะดีแค่ไหนนะ ถ้าเขาเรียกชื่อเราด้วยความรัก... อ้วนจ๊ะ อ้วนจ๋า...โอ้ยคิดแล้วฟิน

หญิงอ้วนยืนบิดไปมา โดยไม่ได้ให้คำตอบใดๆแก่ลูกค้าเทพบุตร จนได้ยินเสียง กริ่งสัญญาณอัตโนมัติที่จะดังเมื่อประตูเปิดนั่นแหละ เธอจึงรู้สึกตัว และก็ได้เห็นแผ่นหลังเท่ๆของชายในฝันเดินออกไปแล้ว

"อ้าว ไปแล้วเหรอ กำลังจะตอบเลย ทำงอนไปได้"


หลังจากวันนั้น ชีวิตการทำงานของหญิงอ้วนก็เปลี่ยนไป เกือบๆหกเดือนแล้วที่เธอได้มีโอกาสเจอเขา ชายหนุ่มเทพบุตรทุกวัน เธอสังเกตว่าเขาจะมาซื้อของในร้านตอนหกโมงเย็นทุกๆวัน แล้วก็ซื้อโยเกิรต์ น้ำเปล่า สองอย่างเพียงแค่นี้ เขาคงเพิ่งออกกำลังกายเสร็จ เหงื่อโทรมกายช่างดูเซ็กซี่เสียจริง โอ้ย อ้วนใจเต้น นี่เรากำลังตกหลุมรักเขาเหรอนี่


"เอ่อ คุณครับ"
"คะ" หญิงอ้วนสะดุ้งเมื่อจู่ ชายหนุ่มที่เธอจ้องจะกิน...เฮ้ย จ้องมองก็มาอยู่ตรงหน้าอย่างกะทันหัน
"เท่าไหร่ครับ"
"คะ อะไรเท่าไหร่คะ" หญิงอ้วนไม่เข้าใจคำถาม
"ทั้งหมดนี่เท่าไหร่ ช่วยคิดเงินให้ด้วยครับ" ชายหนุ่มพูดยิ้มๆอย่างคนอารมณ์ดี
"อ้อ ค่ะๆๆ" หญิงอ้วนได้สติ รีบคิดเงินทันที

"น้ำเปล่า โยเกิร์ติ แล้วก็อมยิ้ม ทั้งหมด 45 บาทค่ะ" หญิงอ้วนตอบเสียงเบาๆไม่สบตาชายหนุ่ม เพราะเธอกลัวจะหัวใจวายตาย แค่นี้ก็ใจเต้นรัวอยู่แล้ว ยิ่งดูใกล้ๆชายหนุ่มหล่อมาก หล่อจริง ณเดช มาริโอ้นี่ชิดซ้ายเลยนะ โอ้พระเจ้า

"ฮึๆๆๆ" ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ
"นี่ครับ 45 บาท"ชายหนุ่มยื่นเงินให้หญิงสาวพอดี ไม่ต้องรอตังทอน หญิงอ้วนจริงรีบกระวีกระวาดจับของทั้งหมดใส่ถุง

"ขอแค่น้ำกับโยเกิร์ตก็พอครับ ส่วน...อมยิ้มนั่น...ผมให้" พูดจบซ้ายหนุ่มก็คว้าถุงในมือหญิงสาวแล้วเดินออกไปจากร้านทันที เหลือเพียงอมยิ้มแทนใจ แทนตัวของพ่อเทพบุตรสุดหล่อ

"แก เป็นไร ยืนนิ่งเชียว" เพื่อนสาวซึ่งเพิ่งเดินเขามาในร้านเอ่ยทักหญิงอ้วน แล้วเหลือบไปเห็นอมยิ้มสีแดงอันนึงวางอยู่
" เฮ้ย ลูกค้าลืมเหรอ คนไหน ออกไปนานยัง เดี๋ยวฉันวิ่งเอาออกไปให้" เพื่อนสาวพูดจบก็เอื้อมมือจะคว้าอมยิ้ม ทว่าพลาดเป้า เพราะมือสั่นอวบนั้นรีบชิงไปเสียก่อน

"ไม่ๆ นี่ของฉัน คือ.....มีคนให้ฉันอ่ะแก๊..." หญิงอ้วนพูดด้วยความเขินอาย ใบหน้าที่ปกติขาวซีด บัดนี้แดงกล่ำ

"เฮ้ยจริงดิ หล่อป่ะ" เพื่อนสาวยิ้มกว้าง เมื่อเห็นอาการบิดไปมาของเพื่อน
"อย่าพูดว่าหล่อเฉยๆเลย โปรดเรียกว่า โคตรจะหล่อเลยดีกว่า"
"โห ขนาดนั้นเลยเหรอ ฮ่าๆๆๆๆ" เพื่อนสาวหัวเราะดังลั่นกับคำตอบของเพื่อน แล้วเดินไปทำงานของตน


วันต่อมา หญิงอ้วนใจจดจ่ออยู่กับการมาของพ่อเทพบุตรของเธอ ระหว่างจัดของอยู่เธอก็ชะเง้อมองผ่านกระจกใส่ในร้าน เพื่อรอ...และเธอก็ได้พบเขา...และหญิงสาวร่างผอมบางคนหนึ่ง


ไม่นะ เขามีแฟนแล้วเหรอเนี่ย แล้วที่ผ่านมาคืออะไร มาให้อมยิ้มเราทำไมอ่ะ ทำไมๆๆๆ หญิงอ้วนส่ายหัวไปมาตามอารมณ์ที่เกิดขึ้นในขณะนี้ ส่งสายตาเจ็บปวดผ่านกระจกนั่นออกไป ทว่าขณะนั้นเองโดยไม่ทันระวัง เธอก็ชนกับลูกค้าชายคนหนึ่ง จนเธอเซไปชนชั้นวางของที่อยู่ใกล้ๆล้มลง สินค้าตกเกลื่อนเต็มพื้น แถมข้อมือเธอยังเคล็ดอีกต่างหาก เนื่องจากตอนกำลังจะล้มเธอใช้มือยันพื้นไว้ ทว่าจากน้ำหนักตัวที่มากทำให้เธอได้รับการบาดเจ็บเพิ่ม

"เธอนี่ อ้วนแล้วไม่รู้จักระวังอีก" หญิงอ้วนเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินประโยคนนั้น
"นี่ถ้าฉันเป็นอะไปนะ ไม่อยากจะคิดเลย เธอรับผิดชอบไหวเหรอ พนักงานที่นี่เขาทำงานกันยังไง อ้วนแบบนี้ อืดอาด กินเนื้อที่ลูกค้าจะเดินก็มาขวางทางอยู่ได้ " พูดจบหญิงผู้สูงศักดิ์ก็เดินจากไป ปล่อยให้นางทาสตัวกลมนั่งจมอยู่กับกองเลือด...เฮ้ย...ซอสมะเขือเทศที่หกเลอะเต็มพื้นเนื่องจากตกลงมาแตก

"ฮือๆๆ"
"เฮ้ยแก เกิดอะไรขึ้น" เพื่อนสาวพนักงานที่เพิ่งเข้ามาพอดี รีบเข้ามาช่วยหญิงสาวไว้ หลังจากสอบถามเธอก็เข้าใจได้ทันที

"ทำไมอ่ะ คนที่ฉันแอบชอบ แอบเฝ้าดูมาเป็นเดือนๆต้องมีแฟน แถมยังโดนหาว่าอ้วน หาว่าเกะกะ ทำไมเหรอ อ้วนแล้วมันผิดตรงไหนอ่ะ ทำไมมีแต่คนมาว่า มาล้อ ฮือๆๆ" พูดจบเธอก็ดูดชาเย็นแก้วใหญ่ที่เพื่อนสาวซื้อมาให้เพื่อปลอบใจ

"อ้วนมันไม่ผิดหรอกนะแก แต่แกก็ต้องเข้าใจนะ ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนจะชอบคนอ้วน เขาก็ต้องชอบอะไรที่มันสวยๆ ผอมๆ ดูดีๆอ่ะ"

จบประโยค หญิงอ้วนก็ปล่อยโฮออกมาอีกครา คราวนี้ยิ่งแล้วใหญ่เมื่อคำพูดของเพื่อนมันกระทบกระเทือนใจตน

"ฮือๆๆๆๆๆๆ"

"อ้าวเฮ้ย ขอโทษฉันพูดถึงกรณีทั่วๆไป มันอาจจะมีก็ได้นะ ไอ้ผู้ชายที่ชอบคนอ้วนนะ แกเป็นตัวของตัวเองนะดีที่สุดแล้ว ไม่ต้องตามกระแสหรอก อย่างแกเนี่ยอวบเว้ย ไม่ใช่อ้วน" เพื่อนสาวให้กำลังใจหญิงอ้วน

"จริงเหรอ ฉันอวบเหรอ ไม่ได้อ้วนนะ" หญิงอ้วนหยุดร้องไห้เมื่อได้ยินคำปลอบจากเพื่อน
"เออ อวบ"


หลังจากวันนั้นหญิงอ้วนก็คิดใหม่ทำใหม่ เธอหันมาลดความอ้วนอย่างหนัก เธอซื้อยาลดความอ้วนที่เขาโฆษณากันว่าดี เธอไปซื้อมากินหมด

"แก ฉันว่าแกอย่ากินมันเลยไอ้ยาลดความอ้วนนี่ อันตราย เดี๋ยวโย่ๆนะ แล้วนี่แกยังไม่กินอะไรเลยใช่ไหมตั้งแต่เช้า ทำไมวะ อย่าหักโหมมากนะเว้ย ฉันก็บอกแกแล้วว่า ยังมีคนที่ชอบคนอ้วน..เอ่ออวบอย่างแก ฉันมั่นใจ"

"ไม่ฉันต้องทำให้ได้ ยังมีคนล้อฉันอยู่เลย และคนที่ฉันชอบ เขาจะได้หันมาสนใจฉันบ้าง แล้วไอ้ยานี่มันดีจริงๆนะ กินแล้วไม่หิวข้าวเลยอ่ะ เนี่ยลดไปสองโลและ แค่อาทิตย์เดียวเองนะ"

"โห ไม่ได้นะแกอันตราย"
"พอๆๆไม่ต้องพูดแล้ว ขี้เกียจฟัง ใช่สิแกมันผอม ดูดีอยู่แล้วหนิ แกไม่เข้าใจคนอ้วนอย่างฉันหรอก เปอร์เซนต์ที่แกจะมีแฟนมันก็ต้องสูงกว่าฉัน แกจะเก็บไว้คนเดียวใช่ไหม " พูดจบหญิงสาวก็หันหลังให้เพื่อนสาวทันที
"อ้าวเตือนดีๆนะ ทำไมต้องมาหงุดหงิดเราด้วยล่ะ" เพื่อนสาวอ้วนถอนหายใจ

หลังจากวันนั้นผ่านไป ทั้งสองก็มึนตึงเรื่อยมา เพื่อนสาวเตือนหญิงอ้วนให้หยุดใช้วิธีอันตรายอย่างไรเธอก็ไม่ฟัง พ่อเทพบุตรสุดหล่อก็ยังคงมาซื้อของที่ร้านเป็นประจำ เขายังคงให้อมยิ้มหญิงอ้วนทุกครั้งที่เข้ามาซื้อของ ทำให้หญิงสาวพอมีกำลังใจในการลดความอ้วนเพื่อเขา เพื่อความรัก.....


สองเดือนผ่านไป เราไม่สามารถเรียกตัวเอกของเรื่องว่าหญิงอ้วนได้แล้ว เพราะเธอผอม!!!และผอมเกินไป


หญิงผอมแห้ง หน้าซีดเซียวยืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่หน้าเคาท์เตอร์แคชเชียร์ ส่วนเพื่อนสาวคนเดิม จากที่ผอมตอนนี้เธอกลับอ้วนกลม เสมือนฝาแฝดของหญิงอ้วนในภาคที่แล้ว เกิดอะไรขึ้น ทำไมทั้งสองถึงเปลี่ยนไป

"แกจะกินอีกนานไหม เห็นไหมลูกค้าเข้ามาในร้านแล้ว" หญิงผอมเกินบอกเพื่อนอ้วนให้รู้ตัว เธอเหลือบมองขาไก่น่องโตที่บรรจุเต็มถัง ไก่จากร้านไก่ทอดชื่อดัง เธอเช็ดน้ำลายตัวเองแล้วรีบละสายตาจากมัน เธอกลัวว่าจะอดใจไม่ไหว นี่สองเดือนผ่านไปเป้าหมายของเธอสำเร็จแล้ว น้ำหนักเธอหายไปเกือบ 30กิโล ทว่า สิ่งที่หวังว่าจะเกิดขึ้นเดือนแรกๆที่เธอลดความอ้วน พ่อเทพบุตรของเธอยิ้มให้ ซื้ออมยิ้มให้เธอทุกวันปกติ ทว่าสองเดือนหลังจากที่เธอผอมเพื่อเขา เขากลับยิ้มน้อยลง...อมยิ้มที่เคยได้ประจำ กลับไม่ได้ เธอคอยปลอบใจตนเองเรื่อยว่าเราคงผอมไม่พอ เลยตั้งใจลด อดข้าว กินยาสารพัดวิธี ในที่สุดก็สำเร็จไขมัน น้ำหนักก็หายไป

ทว่าหายไปพร้อมกับเขา...พ่อเทพบุตรของเธอ


วันหนึ่งใน ฤดูหนาว

"แก ฉันมีอะไรจะบอกอ่ะ" เพื่อนอ้วนสกิดหญิงผอมเกินเบาๆ
"อะไร อย่ามายุ่งหน่า โมโหหิว" หญิงผอมเกินบอกออกมาอย่างหงุดหงิด

"อะไรว่ะ ฉันพูดดีดีนะ แกเคยร่าเริง กินง่ายอยู่ง่าย อารมณ์ดีกว่านี้ ทำไมแกเป็นแบบนี้ว่ะ แต่เอาเถอะในฐานะที่เราเป็นเพื่อนกันมานาน ตั้งแต่แกอ้วน ฉันผอม จนตอนนี้แกผอมฉันอ้วน ฉันดีใจนะที่ได้รู้จักแกอ่ะ แต่ที่ฉันจะบอกแกวันนี้คือ ฉันจะลาออก"

"ห๊า ลาออก" หญิงผอมเกินอุทานออกมาอย่างใจหาย
"ใช่ลาออก...ฉันจะแต่งงาน"


หญิงผอมเกินเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ทว่าเมื่อเธอสำรวจรูปร่างของเพื่อนแล้ว เธอก็ส่ายหัวไปมา
"อย่ามาล้อเล่น อ้วนๆอย่างเธอเนี่ยนะ จะแต่งงาน ใครเขาจะชอบเธอ อย่ามโนดีกว่า" เพื่อนอ้วนแอบเสียใจเล็กน้อยเมื่อเพื่อนที่เคยสนิทคิดแบบนี้กับเธอ

"ถ้าเป็นเมื่อก่อนแกจะไม่พูดกับฉันแบบนี้"
"ใช่ไง ตอนนั้นฉันมันอ้วน มันอ่อนต่อโลกไง ฉันเลยโดนคนอื่นล้อ แต่ตอนนี้ฉันผอมแล้ว ฉันต่างหากที่ต้องได้แต่งงานก่อนแก ไม่ใช่หญิงอ้วนอย่างแก" หญิงผอมเกินประกาศกร้าว

 "ที่รัก ไปกันยัง" และแล้วก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้นกลางวง
"คุณ..." หญิงผอมเกินอุทานออกมาอย่างตกใจ

พ่อเทพบุตร...พ่อเทพบุตรของเธอปรากฏตัวต่อหน้าหลังจากที่เขาหายตัวไปหลายเดือน

"เอ่อ...สวัสดีครับ" ชายหนุ่มยิ้มให้หญิงสาวเล็กน้อย แล้วหันไปโอบไหล่เพื่อนอ้วนของเธอ

"นี่หมายความว่าไง"

"นี่คือคนที่ฉันจะแต่งงานด้วย" เหมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางใจ หนุ่มที่เธอหมายปอง ตอนนี้กลับเป็นคนรัก และสามีในอนาคตของเพื่อน แล้วสิ่งที่เธอทำมาทั้งหมดนั้นมันคืออะไร

"ไม่จริง แกโกหก ไอ้เพื่อนชั่ว" ด้วยความโมโหเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด หญิงผอมเกินตรงเข้าทำร้ายเพื่อนอ้วน เกินสงครามเล็กๆขึ้นในร้านแห่งนั้น

"พอเถอะครับคุณ" เสียงที่เคยนุ้มทุ่มน่าฟัง ตะโกนใส่หน้าหญิงผอมเกินอย่างแข็งกร้าว

ชายหนุ่มตรงเข้าประคองภรรยาในอนาคตของตนด้วยความทะนุถนอม

"ทำไมคะ ฉันอุตสาห์ทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้ถูกใจคุณ อมยิ้มที่คุณให้ รอยยิ้มที่คุณให้ ฉันยังคิดถึงมันอยู่เสมอ คุณจะปฏิเสธเหรอว่าคุณไม่มีใจให้ฉัน หรือว่าไม่ใช่!"

"ใช่ ผมชอบคุณ!" หญิงผอมเกินหลุดยิ้มออกมาเพียงนิดทว่า เมื่อได้ยินประโยคถัดมา
"เคยชอบ เคยชอบคุณ"

"ผมยังไม่เคยบอกคุณใช่ไหมว่าผมชอบผู้หญิงที่อวบๆ อ้วนๆ เห็นแล้วมันน่ากอด น่ารักหยิกแก้ม" พ่อเทพบุตรพูดพลางกอดกระชับภรรยาในอนาคตของตนที่ร้องไห้เงียบในอ้อมกอด

"แล้วตอนที่ผมเจอคุณครั้งแรก ผมก็ตกหลุมรักคุณ ผมมาซื้อของที่นี่ทุกวัน เพื่อที่จะได้มาเจอคุณมาเห็นหน้า ได้คุยกับคุณ อมยิ้มนั่นผมก็คิดว่าเหมาะกับคุณ จนวันเวลาผ่านไป หญิงสาวที่เคยมีรอยยิ้มเต็มใบหน้า คนที่ผมเคยแอบเฝ้ามองเธอทานขาไก่น่องโตๆอย่างเอร็ดอร่อยก็เปลี่ยนไป เธอหน้าบึ้งตึง หงุดหงิดง่าย เธอเหวี่ยงวีนใส่เพื่อนร่วมงาน"

"นี่หมายความว่าที่คุณเปลี่ยนใจ เพราะคุณชอบคนอ้วน แล้ว แก ไอ้เพื่อนทรยศ แกแย่งเขาไปจากฉัน แกรู้ใช่ไหมว่าเขาชอบคนอ้วน หลังๆมานี่แกถึงได้กินทุกอย่างที่ฉันเคยกิน!"

"ผิดแล้ว...มันไม่ใช่เลย แรกเริ่มผมอาจจะชอบที่รูปร่างคุณ หน้าตาบานๆของคุณ แต่สิ่งที่ผมประทับใจคือรอยยิ้ม นิสัยใจคอของคุณ ผมเฝ้ามอง ผมแอบชอบ แม้ว่าหากคุณจะผอมเพื่อผม แต่ถ้าคุณยังคงรอยยิ้มที่สดใส จริงใจ มองโลกในแง่ดี ไม่เคร่งครัด ไม่เครียดจนเกินไป ผมคิดว่าผมคงรักคุณได้ แต่ไม่เลย คุณโมโหร้าย และหงุดหงิดเพื่อนร่วมงาน วันนั้นผมจึงได้พูดคุยและทำความรู้จักกับคนรักของผม" พูดจบชายหนุ่มก็กระชับร่างกลมๆในอ้อมกอดเขาอีกนิด

"ผมปรึกษาเธอเรื่องคุณ เธอปรึกษาผมเรื่องที่เพื่อนของเธอหมกหมุ่นกับการลดความอ้วนมากเกินไป คุณเริ่มหงุดหงิด ผมเริ่มเห็นใจเธอ และผมก็ตกหลุมรักจิตใจที่อ่อนโยนของเธอ"

"ผมขอโทษ จะบอกว่าผมนอกใจก็ได้ เพราะผมอยากใช้ชีวิตอยู่กับคนมองโลกในแง่ดี ร่าเริง มีความสุขกับทุกๆอย่างบนโลก"

"ทำไม แกไม่บอกฉัน แกบอกฉันได้หนิ" หญิงผอมเริ่มจิตตกเมื่อรู้ว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง

"ฉันบอกแกแล้ว ว่ายังมีคนที่ชอบคนอ้วนอยู่ แต่แกก็ไม่เชื่อฉัน"
"แล้วทำไมแกไม่บอกล่ะว่าเขาชอบฉันแบบนั้น ฉันจะเปลี่ยนเพื่อเขา ทำไม แกอยากจะเก็บเขาไว้เองใช่ไหมๆๆ"


"ฉันไม่อยากให้แกเปลี่ยนตัวเองเพื่อใคร ฉันอยากเห็นแกมีความสุขแบบเดิม แกทุกข์ใจกับพ่อเทพบุตรของแกมากเกินไป จนฉันต้องเข้าไปคุยกับเขา แล้ว....ฉันขอโทษ ฉันก็ตกหลุมรักเขาเหมือนแก"

"ยังไงแกก็ผิด แกรู้ว่าฉันชอบเขา แล้วเขาก็ชอบฉัน"
"ฮือๆๆฉันขอโทษ" เพื่อนอ้วนร้องไห้หนักเมื่อต้องมาทะเลาะกับเพื่อนที่เคยสนิท
"พอเถอะ ผมผิดเอง ผมขอโทษ เราไปกันเถอะที่รัก..ไม่ต้องร้องนะครับ" เทพบุตรสุดหล่อรีบจบการสนทนาเพราะไม่อยากให้ภรรยาในอนาคตต้องเสียน้ำตาไปมากกว่านี้

"จะไปกันง่ายๆแบบนี้นะเหรอ"
"พอเถอะ ในฐานะที่ผมเคยรู้จักคุณมานาน กลับไปเป็นแบบเดิมเถอะครับ วันนั้นคุณมีความสุข มันไม่เกี่ยวว่าตอนนั้นคุณอ้วนหรือผอม คนเราไม่ได้จะรักกันเพราะรูปร่างหน้าตา แรกๆอาจจะใช่ แต่คนที่จะต้องแต่งงาน จะใช้ชีวิตด้วยกันในอนาคตจะต้องเป็นคนดี คิดดี ผมเชื่ออย่างนี้ ขอให้คุณโชคดี"


แล้วเทพบุตรสุดหล่อก็เดินจากไปพร้อมกับภรรยาอ้วนกลมแต่จิตใจดี เหลือไว้เพียงหญิงผอมเกินไป กับใจที่ขุ่นมัวไว้เพียงลำพัง


......เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า....